Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΝΕΦΡΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΣΤΗΝ ΚΙΡΡΩΣΗ: ΜΙΑ ΜΕΤΑ-ΑΝΑΛΥΣΗ 5.202.232 ΑΣΘΕΝΩΝ

Εισαγωγή: Η οξεία νεφρική βλάβη (ΟΝΒ) αποτελεί μια συχνή επιπλοκή κατά την φυσική πορεία της κίρρωσης με σημαντικές επιπτώσεις στην έκβαση των ασθενών.

Σκοπός: Η αξιολόγηση της συνολικής επίπτωσης και θνητότητας της ΟΝΒ σε ασθενείς με κίρρωση και ο προσδιορισμός παραγόντων κινδύνου τόσο για την εμφάνιση όσο και για τη σχετιζόμενη με ΟΝΒ θνητότητα.

Μέθοδοι: Τον Μάιο του 2023 πραγματοποιήθηκε συστηματική αναζήτηση στις βάσεις MEDLINE (PubMed), Embase, και Cochrane για την συλλογή της σχετικής βιβλιογραφίας. Η μετα-ανάλυση πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας ένα γενικευμένο γραμμικό μεικτό μοντέλο (GLMM), ενώ ένα μοντέλο τυχαίων επιδράσεων χρησιμοποιήθηκε για όλους τους υπολογισμούς. Όλες οι αναλύσεις ακολούθησαν ένα προκαθορισμένο πρωτόκολλο (PROSPERO: CRD42023487736).

Αποτελέσματα: Συνολικά, 73 μελέτες με 5,202,232 ασθενείς, πληρούσαν τα κριτήρια επιλεξιμότητας και τελικά εντάχθηκαν στη μετα-ανάλυση. Η συνολική επίπτωση της ΟΝΒ ήταν 33% (95%CI: 29-38%), ενώ η προνεφρική ήταν ο πιο συνηθισμένος τύπος ΟΝΒ [59% (95%CI: 50-67%)]. Οι ασθενείς με λοίμωξη ως αιτία εισαγωγής στο νοσοκομείο εμφάνιζαν την υψηλότερη επίπτωση ΟΝΒ [47% (95%CI: 40-55%)], ενώ αντίστοιχα υψηλή ήταν και η επίπτωση σε ασθενείς με ηπατική εγκεφαλοπάθεια ως αιτία εισαγωγής [41% (95%CI: 32-50%)], αλλά σημαντικά χαμηλότερη σε εκείνους με επεισόδιο αιμορραγίας γαστρεντερικού [31% (95%CI: 24-38%)]. Επιπρόσθετα, η βαρύτητα της υποκείμενης ηπατοπάθειας φάνηκε να αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη ΟΝΒ, καθώς η συνολική επίπτωση ήταν σημαντικά μεγαλύτερη σε Child-Turcotte-Pugh (CTP) C ασθενείς σε σύγκριση με όσους ήταν B ή Α [48% vs 29% vs 16%, p<0.01]. Οι ασθενείς με κίρρωση και εισαγωγή στη ΜΕΘ είχαν την υψηλότερη επίπτωση ΟΝΒ [61% (95%CI: 53-69%)], ενώ όσοι διαγνώστηκαν με οξεία επί χρονίας ηπατική ανεπάρκεια (ACLF) είχαν υψηλότερη επίπτωση ΟΝΒ σε σχέση με τους υπόλοιπους ασθενείς [43% (95%CI: 32-55%) vs 29% (95%CI: 25-33%), p=0.02]. Η συνολική θνητότητα 30 ημερών ήταν σημαντικά υψηλότερη σε κιρρωτικούς με ΟΝΒ σε σχέση με εκείνους χωρίς ΟΝΒ [34% (95%CI: 28-41%) vs 9% (95%CI: 6-13%), p<0.01]. Επιπρόσθετα, οι κιρρωτικοί με ΟΝΒ στη ΜΕΘ εμφάνιζαν το υψηλότερο ποσοστό θνητότητας [76% (95%CI: 73-79%)], ενώ οι κιρρωτικοί με ΟΝΒ και ACLF είχαν υψηλότερη θνητότητα σε σύγκριση με εκείνους χωρίς ACLF [54% (95%CI: 33-73%) vs 28% (95%CI: 23-34%), p<0.01]. Επιπλέον, η συνολική θνητότητα στις 30 ημέρες ήταν σημαντικά υψηλότερη σε κιρρωτικούς που εκδήλωσαν ΟΝΒ κατά την διάρκεια της νοσηλείας τους σε σύγκριση με όσους διαγνώστηκαν με ΟΝΒ κατά την εισαγωγή στο νοσοκομείο [39% (95%CI: 34%-45%) vs 28% (95%CI: 22%-36%), p=0.03]. Τέλος, οι ασθενείς με στάδιο 3 ΟΝΒ είχαν σημαντικά υψηλότερη θνητότητα σε σύγκριση με εκείνους σταδίου 1 ή 2 [62% vs 50% vs 29%, p<0.01]. Αντίστοιχα ήταν τα αποτελέσματα και για την ενδιάμεση (90 ημερών) αλλά και την μακροχρόνια (1 έτος) θνητότητα.

Συμπεράσματα: Περίπου το ένα τρίτο των κιρρωτικών ασθενών θα εμφανίσουν ΟΝΒ κατά την παρακολούθηση. Οι ασθενείς στη ΜΕΘ, εκείνοι με σοβαρή υποκείμενη ηπατοπάθεια, με λοίμωξη/σήψη, ηπατική εγκεφαλοπάθεια ή ACLF κατά την εισαγωγή, βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ΟΝΒ. Παράλληλα, σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για την βραχυπρόθεσμη θνητότητα των ασθενών με ΟΝΒ φαίνεται να αποτελούν η εισαγωγή στη ΜΕΘ, η διάγνωση ACLF, το στάδιο της ΟΝΒ αλλά και η εμφάνισή της κατά την διάρκεια της νοσηλείας.