ΣΥΝΔΡΟΜΟ TRALI ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΜΗ ΑΝΤΙΡΡΟΠΟΥΜΕΝΗ ΚΙΡΡΩΣΗ ΠΟΥ ΜΕΤΑΓΓΙΣΤΗΚΕ ΜΕ FFP.

Εισαγωγή: Το σύνδρομο TRALI (Transfusion-Related Acute Lung Injury) χαρακτηρίζεται από οξύ, μη καρδιογενές πνευμονικό οίδημα με συνοδό υποξαιμία, που τυπικά συμβαίνει κατά την διάρκεια ή μέχρι και 6 ώρες μετά την μετάγγιση αίματος ή παραγώγων. Για την διάγνωσή του απαιτείται ο αποκλεισμός άλλων αιτιών οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας, ενώ η κλινική εικόνα πέραν της δύσπνοιας/ταχύπνοιας, μπορεί να περιλαμβάνει συνοδό εμπύρετο, υπόταση και ταχυκαρδία. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων συνυπάρχει υποξαιμία με SpO₂<90% και PaO₂/FiO₂<300mmHg, ενώ στην ακτινογραφία θώρακος απεικονίζονται αμφοτερόπλευρα πνευμονικά διηθήματα.

Σκοπός:Η περιγραφή περίπτωσης ασθενούς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση, ο οποίος εμφάνισε σύνδρομο TRALI κατά την μετάγγιση με FFP (Fresh Frozen Plasma).

Περιγραφή περίπτωσης:Πρόκειται για ασθενή με μη αντιρροπούμενη κίρρωση σε έδαφος κατάχρησης αιθυλικής αλκοόλης (Child-Pugh: 12-C, MELD-Na: 31), ο οποίος προσήλθε λόγω εμπυρέτου (-38,5^οC) από 48ώρου με συνοδό κοιλιακό άλγος. Από την διαγνωστική παρακέντηση ασκιτικού υγρού προέκυψαν στοιχεία υπέρ αυτόματης βακτηριακής περιτονίτιδας και από τον λοιπό εργαστηριακό έλεγχο αναδείχθηκε οξεία νεφρική βλάβη και συνοδό εργαστηριακό φλεγμονώδης σύνδρομο. Ο ασθενής αντιμετωπίστηκε με ενδοφλέβια αντιμικροβιακά και αλβουμίνη ωστόσο κατά την 4^η ημέρα νοσηλείας λόγω περαιτέρω επιδείνωσης αποφασίστηκε η τοποθέτηση κεντρικής φλεβικής γραμμής με σκοπό την αιμοδυναμική του υποστήριξη και πιθανά την ένταξη σε συνεδρία αιμοκάθαρσης λόγω της συνεχώς επιδεινούμενης νεφρικής λειτουργίας. Πριν την τοποθέτηση της ΚΦΓ χορηγήθηκαν 2 μονάδες FFPs (PT:68,2sec, INR:5,62). Περίπου 20 λεπτά μετά την έναρξη της έγχυσης των FFPs, ο ασθενής εμφάνισε οξεία αναπνευστική επιδείνωση με αίσθημα δύσπνοιας και χαρακτήρες ταχύπνοιας-ορθόπνοιας, συνοδό υποξαιμία (PaO₂=61mmHg & PaO₂/fiO₂=290,47mmHg), υπόταση (ΜΑΠ=67mmHg) και δεκατική πυρετική κίνηση (37,5 ^οC). Στην ακτινογραφία θώρακος αναδείχθηκαν πυκνώσεις στα κατώτερα πνευμονικά πεδία άμφω. Λόγω κλινικής υποψίας πιθανού συνδρόμου TRALI, διεκόπη άμεσα η μετάγγιση των FFPs και ο ασθενής υποστηρίχθηκε με υψηλή παροχή οξυγόνου και ενδοφλέβια χορήγηση κρυσταλλοειδών. Πέντε ώρες αργότερα εμφάνισε σταδιακή βελτίωση της υποξαιμίας και της αιμοδυναμικής του κατάστασης, χωρίς να έχει πλέον ανάγκη οξυγόνου στις 12 ώρες από την έναρξη του συμβάντος.

Συμπεράσματα:Η συχνότητα εμφάνισης του συνδρόμου TRALI μετά από μετάγγιση παραγώγων αίματος υπολογίζεται περίπου σε ένα συμβάν ανά 2000 μεταγγίσεις FFPs, ωστόσο φαίνεται να συμβαίνει συχνότερα σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς (1/1271). Πρόσφατα δεδομένα αναδεικνύουν πως οι ασθενείς με τελικού σταδίου ηπατική νόσο βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για ανάπτυξη του συνδρόμου συγκριτικά με βαρέως πάσχοντες από άλλα υποκείμενα νοσήματα. Η εμφάνιση του συνδρόμου σχετίζεται με ενδονοσοκομειακή θνητότητα 12% παρά την έγκαιρη διάγνωση και την εφαρμογή των συντηρητικών μέτρων αντιμετώπισης. Τα δεδομένα αυτά σε συνδυασμό με την αδυναμία τεκμηρίωσης κλινικού οφέλους από την μετάγγιση FFPs τόσο προφυλακτικά πριν από κάποια παρέμβαση, όσο και κατά την αντιμετώπιση ενεργού αιμορραγίας, θα πρέπει να οδηγήσουν σε σημαντικό περιορισμό της θεραπευτικής αυτής τακτικής στην καθημερινή κλινική πράξη.