ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ Β ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΥΠΟ ΑΝΟΣΟΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Εισαγωγή : Η χορήγηση ανοσοκατασταλτικής αγωγής σε ασθενείς με κακοήθειες και/ή διάφορα αιματολογικά νοσήματα μπορεί να συνδυαστεί με ενεργοποίηση της ηπατίτιδας-Β, ακόμη και σε ασθενείς που απουσιάζει το αντιγόνο επιφανείας (HBsAg). Για τη πρόληψη της ενεργοποίησης συστήνεται η χορήγηση νουκλεος(τ)ιδικών παραγόντων ανάλογα με τη βαρύτητα και διάρκεια της ανοσοκατασταλτικης αγωγής και με το ορολογικό προφίλ του ασθενούς σε σχέση με την ηπατίτιδα Β. Σκοπός : Παρουσιάζουμε την εμπειρία μας από τη προληπτική χορήγηση νουκλεοσιδικών παραγόντων σε ασθενείς με κακοήθειες και/ή αιματολογικές παθήσεις που ελάμβαναν ανοσοκατασταλτική αγωγή.

Μέθοδοι : Στη μελέτη μας συμπεριλάβαμε 124 ασθενείς (Α/Γ=44/80) που έλαβαν ανοσοκατασταλτική αγωγή λόγω κακοήθους νοσήματος ή αιματολογικής νόσου (NHL=52, συμπαγείς ογκοι=39, πολλ.μυέλωμα=12, ρευμ.αρθριτιδα=8, ΙΘΠ=2, άλλα=12). Από τους ασθενείς αυτούς οι 19 είχαν θετικό το HBsAg (χωρίς ιαιμία), και οι υπόλοιποι είχαν θετικό το anti-HBc με ή χωρίς θετικό το anti-HBs. Από τους ασθενείς αυτούς οι 56 έλαβαν αγωγή με entecavir, 40 με tenofovir και 28 με lamivudine.

Αποτελέσματα : Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης των ασθενών είναι 37 μήνες (εύρος= 6-63). Στο διάστημα αυτό κανένας ασθενής δεν εμφάνισε ενεργοποίηση της ηπατίτιδας Β (θετικοποίηση του HBsAg, ή του HBV-DNA). Στο ίδιο χρονικό διάστημα δύο ασθενείς με NHL που δεν ελάμβαναν προληπτική αγωγή με νουκλεοσιδικό παράγοντα ανέπτυξαν ενεργοποίηση της ηπατίτιδας Β, και στο ιστορικό τους διαπιστώθηκε παρουσία anti-HBs σε χαμηλούς τίτλους πριν την ανοσοκατασταλτική αγωγή. Ενεργοποίσηση της ηπατιτιδας Β αντιμετωπίστηκε επιτυχώς και στις δύο περιπτώσεις με την χορήγηση entecavir.

Συμπεράσματα : Η χρησιμοποίηση νουκλεοσ(τ)ιδικων παραγόντων σε ασθενείς με κακοήθειες που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτική αγωγή, αποτρέπει την ενεργοποίηση της ηπατίτιδας Β ακόμη κα σε περιπτώσεις χορήγησης ισχυρής ανοσοκαταστολής.