Σκοπός: Να μελετηθούν τα προγνωστικά χαρακτηριστικά του ΗΚΚ σε νοσηλευόμενους ασθενείς την εποχή της πανδημίας και να γίνει σύγκριση με την προ COVID-19 περίοδο.
Ασθενείς και Μέθοδοι: Τα κλινικά δεδομένα ασθενών με νέα διάγνωση ΗΚΚ κατά τη νοσηλεία τους στη Γαστρεντερολογική κλινική, μεταξύ 1/2016 και 7/2022, μελετήθηκαν αναδρομικά. Με βάση την ημερομηνία εισαγωγής, οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 2 ομάδες: πριν (Ομάδα-Α) και μετά (Ομάδα-Β) την έναρξη της COVID-19 πανδημίας, με χρονικό ορόσημο την έναρξη του lockdown (3/2020). Έγινε σύγκριση διαφόρων προγνωστικών παραμέτρων μεταξύ των 2 ομάδων, συμπεριλαμβανομένου του σταδίου κατά Βαρκελώνη (BCLC), Child-Pugh (CP), MELD και των επιπέδων α-φετοπρωτεΐνης (AFP).
Αποτελέσματα: Συμπεριελήφθησαν 52 ασθενείς (90.4% άνδρες, μέση ηλικία: 61±8.9 έτη), εκ των οποίων 39 (75%) στην Ομάδα-Α και 13 (25%) στην Ομάδα-Β. Η αλκοολική ήταν η συχνότερη αιτιολογία χρόνιας ηπατοπάθειας (38.5%), ακολουθούμενη από τις ιογενείς ηπατίτιδες (HBV: 19.2%, HCV: 17.3%). Οι ασθενείς των 2 ομάδων δεν διέφεραν σημαντικά σε σχέση με το φύλο (p=1.00), την ηλικία (p=0.99) και την αιτιολογία της χρόνιας ηπατοπάθειας (p=0.16). Στο 61.5% των ασθενών στην Ομάδα-Β το ΗΚΚ διαγνώστηκε σε στάδιο μη-αντιρροπούμενης (CP-C) ηπατικής νόσου, έναντι 46.2% στην Ομάδα-Α (p=0.52). Tο ποσοστό διαγνώσεων ΗΚΚ σε πρώιμο στάδιο (BCLC 0 ή Α) ήταν σημαντικά μειωμένο στην Ομάδα-Β έναντι της Ομάδας-Α (0% έναντι 28.2% αντίστοιχα, p=0.04), ενώ η μέση τιμή του MELD score ήταν σημαντικά υψηλότερη (20.2 έναντι 14.9 αντίστοιχα, p=0.04). Η ενδιάμεση τιμή των επιπέδων AFP ήταν επίσης υψηλότερη στην Ομάδα-Β (1210 ng/ml) έναντι της Ομάδας-Α (595.5 ng/ml), χωρίς η διαφορά να είναι στατιστικά σημαντική (p=0.51).
Συμπεράσματα: Στην εποχή της COVID-19 πανδημίας το ΗΚΚ φαίνεται να διαγιγνώσκεται σε πιο προχωρημένα στάδια και να συνοδεύεται από βαρύτερη υποκείμενη ηπατοπάθεια σε σύγκριση με την προ COVID εποχή.
- 1 προβολή