ΗΠΑΤΟΠΑΘΕΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ-ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ -ΗΚΚ

Εισαγωγή: Οι ιογενείς ηπατίτιδες(B και C) και η στεάτωση του ήπατος(NAFLD) που εξελίσσονται συχνά σε κίρρωση ήπατος, περιγράφονται ως χρόνιες ασυμπτωματικές νόσοι με σοβαρές επιπλοκές που συχνά οδηγούν σε ανάπτυξη ηπατοκυτταρικού καρκίνου(ΗΚΚ). Ο ηπατοκυτταρικός καρκίνος (ΗΚΚ) αποτελεί σήμερα τον έκτο πιο συχνό καρκίνο παγκοσμίως, με 750.000 νέες περιπτώσεις τον χρόνο (7% του συνόλου) και την τρίτη αιτία με καρκίνο σχετιζόμενου θανάτου (περίπου 700.000). Έχει υπολογιστεί ότι, μεταξύ των ετών 1990 και 2003, οι θάνατοι από ιογενείς ηπατίτιδες έχουν αυξηθεί παγκοσμίως από 890.000 σε 1.450.000, τα χαμένα έτη ζωής λόγω πρόωρης θνησιμότητας από 31,0 σε 41,6 εκατομμύρια ΥLLs(Years of Life Lost), ενώ τα σταθμισμένα λόγω αναπηρίας έτη ζωής έχουν αυξηθεί από 31,7 σε 42,5 εκατομμύρια DALYs(Disability Adjusted Life Years)-(Stanaway et al., 2016). Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτές τις αυξήσεις σημαντική συνεισφορά έχει η ηπατίτιδα C, τα DALYs της οποίας αυξήθηκαν κατά 43% για το παραπάνω διάστημα, ενώ συνδυαστικά με την ηπατίτιδα Β αντιπροσωπεύουν το 96% των θανάτων και το 91% των συνολικών DALYs των ιογενών ηπατιτίδων(Wiktor and Hutin, 2016).

Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης μας ήταν η διερεύνηση των παραγόντων φλεγμονής και κινδύνου στους ηπατοπαθείς ασθενείς που οδηγούν και σε ηπατοκυτταρικό καρκίνο.

Μέθοδοι: Συμμετείχαν 255 ασθενείς(56% άνδρες-44% γυναίκες) ηλικίας 30-80, Καταγράφηκε: χρήση αλκοόλ κατά 48,5%, HBV λοίμωξη 38%, λοίμωξη HCV 32% και ΝΑFLD 14%. Στους 125 ασθενείς (άνδρες 60%-γυναίκες 40%) διαπιστώθηκε λιπώδης διήθησης ήπατος μετά τη διενέργεια U/S-ελαστογραφίας άνω κοιλίας. Από τους 255 οι 75 ασθενείς που συμμετείχαν είχαν επιβεβαιωμένο Η.Κ.Κ. που είχε διαγνωστεί από το 2018-2021.

Αποτελέσματα: Στους ασθενείς που διαπιστώθηκε λιπώδης διήθηση(NAFLD), η στατιστική ανάλυσή μας(ONE WAY ANOVA-SPSS ανέδειξε τον Δ.Μ.Σ. των ασθενών ως παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση λιπώδης διήθησης(p<0,05).Η μεσογειακή διατροφή και οι τιμές CRP βρέθηκαν να συσχετίζονται με τις τιμές της Οξαλοξικής( AST / SGOT) και της Πυροσταφυλικής(SGPT ή ALT) Τρανσαμινάσης (p<0,001), ενώ στατιστικά σημαντική συσχέτιση βρέθηκε αντίστοιχα, μεταξύ των τιμών HOMA-IR και SGOT /SGPT και της περιμέτρου μέσης (p<0,05). Τα αποτελέσματα όσον αφορά την πρωταρχική ηπατική βλάβη για την εμφάνιση ΗΚΚ ήταν: 43,5% ασθενείς που έπασχαν από χρόνια ηπατίτιδα Β, 28% ασθενείς από χρόνια ηπατίτιδα C, 15,4 % από αλκοολική κίρρωση ήπατος, 4% από χρόνια ηπατίτιδα C και αλκοολική ηπατοπάθεια, 6,1% ασθενείς από NASH(λιπώδης διήθηση), 3% ασθενείς από συλλοίμωξη χρόνιας ηπατίτιδας C /B.

Συμπεράσματα: Όσον αφορά τη λιπώδη διήθησης ήπατος(NAFLD), ο μείζονας παράγοντας φλεγμονής και κινδύνου της εμφάνισης λιπώδους ήπατος σε ηπατοπαθείς ασθενείς είναι η κεντρική παχυσαρκία. Η κυριότερη αιτία ηπατικής βλάβης που οδήγησε σε ηπατοκυτταρικό καρκίνο είναι η HBV, ακολουθεί η HCV και η κατάχρηση αλκοόλης. Τα αποτελέσματα μας επιβεβαιώνονται και βιβλιογραφικά. Ο μαζικός εμβολιασμός του πληθυσμού για την HBV, που και στην Ελλάδα πλέον είναι υποχρεωτικός, έχει μειώσει σημαντικά την επίπτωση του ΗΚΚ της HBV, όμως δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο και με αυτό της HCV για την οποία δεν φαίνεται να έχουμε πρόσβαση σε κάποιο εμβόλιο στο ορατό μέλλον. Η σωστή διατροφή και η μη κατάχρηση αλκοόλ θα μπορούσαν να αποτελέσουν επιπρόσθετους σημαντικούς τροποποιήσιμους παράγοντες πρόληψης για την εμφάνιση ΗΚΚ.