ΟΞΕΙΑ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ ΩΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ «LONG COVID»

Εισαγωγή : Παρόλο που η πλειονότητα των ασθενών παρουσιάζει πλήρη ίαση μετά από νόσηση με COVID-19, περίπου 10-20% φαίνεται να εμφανίζουν το σύνδρομο «long COVID». Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), ο όρος «σύνδρομο long COVID» αποδίδεται σε περιστατικά με συμπτώματα, σημεία και επιπλοκές που εμμένουν ή εμφανίζονται 4 εβδομάδες μετά τη λοίμωξη από SARS-CoV-2 και δεν μπορούν να ερμηνευτούν με άλλο τρόπο. Το σύνδρομο περιλαμβάνει συνήθως κόπωση, συμπτώματα από το αναπνευστικό, καρδιαγγειακό η νευρικό σύστημα. Η οξεία ηπατίτιδα μετά από COVIDαποτελεί μια σπάνια εκδήλωση και θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στο ανωτέρω σύνδρομο.

Σκοπός: Παρουσιάζεται η περίπτωση ασθενούς με οξεία ηπατίτιδα μετά από λοίμωξη COVID-19

Ασθενείς-Μέθοδοι Γυναίκα, 17 ετών, με ελεύθερο ατομικό αναμνηστικό, προσέρχεται στο ηπατολογικό ιατρείο με συμπτωματολογία εύκολης κόπωσης και ανορεξίας από 20ημέρου. 4 εβδομάδες πριν την έναρξη των συμπτωμάτων, η ασθενής είχε νοσήσει από λοίμωξη COVID-19 κατά την διάρκεια της οποίας ήταν ασυμπτωματική, δεν έλαβε καμία φαρμακευτική αγωγή και δεν χρειάστηκε εξέταση ή νοσηλεία σε νοσοκομείο. Προσκομίζει εργαστηριακό έλεγχο από τον οποίο εμφάνιζε WBC:6,64 x 10.e3/uL (72% lymph), HGb:13,1 g/dl, PLT: 183 x 10.e3/uL, παθολογικές τιμές ηπατικών ενζύμων με AST: 316 U/L (<34 U/L), ALT: 646 U/L (<55 U/L), γGT: 78 U/L (<36 U/L), ALP: 65 U/L (<150 U/L), LDH: 538 U/L, ολική χολερυθρίνη: 0.7 mg/dL,), CRP: 0.86 mg/dL (<1.0 mg/dL), INR:1,1.

Εστάλη έλεγχος για ιογενείς ηπατίτιδες (HAV, HBV, HCV, HEV) ο οποίος ήταν αρνητικός, κολλαγονικός έλεγχος: Α.Ν.Α (-), Anti-ds-D.N.A (-), A.M.A (-), A.S.M.A (-), A.P.C.A (-) ) και ανοσολογικός έλεγχος που ανέδειξε αυξημένη τιμή IgM: 419 mg/dl (40 -230 mg/dl) με φυσιολογικές τιμές των ανοσοσφαιρινών IgG και IgA. Ο έλεγχος για ηπατοτρόπους ιούς: CMV, EBV, HSV, VZVκαι Toxo ανέδειξε αυξημένες τιμές IgM, ως οξεία λοίμωξη, για όλους τους ιούς.

Η ασθενής εμφάνισε σταδιακή βελτίωση των εργαστηριακών ευρημάτων και της συμπτωματολογίας, με φυσιολογικές τιμές τρανσαμινασών μετά από 3 εβδομάδες, χωρίς να λάβει φαρμακευτική αγωγή. Συνοψίζοντας τα παραπάνω ευρήματα, η ασθενής μας παρουσίασε οξεία ανικτερική ηπατίτιδα με αυτόματη ίαση. Η συνδρομή που εμφάνισε έχει μερικές ιδιαιτερότητες: μεγάλη αύξηση IgM χωρίς μονοκλωνικό κλάσμα και χωρίς χαρακτήρες κρυοσφαιρίνης. Αυτή ήταν και η αιτία της θετικότητας IgM για όλους τους ερπητοϊούς και το τοξόπλασμα. To εύρημα αυτό θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν ιδιαίτερη διασταυρουμένη ανοσολογική αντίδραση στον ιό SARS-CoV-2. Περιπτώσεις ανάλογες περιγράφονται σπάνια στη βιβλιογραφία.

Συμπεράσματα: Οι μηχανισμοί με τους οποίους ο SARS CoV 2 προκαλεί ηπατική βλάβη, είναι ακόμα υπό διερεύνηση. Η αύξηση της IgΜ ως απόκριση στην οξεία λοίμωξη θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς για ένα διαφορετικό τρόπο προσβολής του ήπατος από τον SARS CoV 2.