Open ePoster AA-041

Εισαγωγή: Η κίρρωση σε έδαφος ΧΗC αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για ανάπτυξη ΗΚΚ. Τα τελευταία χρόνια η χρήση των άμεσα δρωντα αντιιικων (DAAs) άλλαξε πλήρως τα θεραπευτικά δεδομένα της ΧΗC προσφέροντας ίαση σε ποσοστό > 90% των ασθενών. Η επίδραση της θεραπείας αυτής στη φυσική πορεία των ασθενών με συνοδό ΗΚΚ είναι ακόμα υπό διερεύνηση.

Μέθοδοι: Αναδρομική μελέτη 19 ασθενών (Α/Γ: 13/6, μέση ηλικία: 68.6±8.8 έτη) με ΧΗC και HKK των τελευταίων πέντε ετών.

Αποτελέσματα: Το σύνολο των ασθενών ήταν κιρωτικοί [Child-Pugh A: 9/19 (47%), C-P B: 5/19 (26.5%), C-P C: 5/19 (26.5%]. Η σταδιοποίηση του ΗΚΚ κατά Barcelona Clinic Liver Cancer (BCLC) κατέδειξε: 0/Α 10/19 (52.5%), Β 2/19 (10.5%), C 2/19 (10.5%) και D 5/19 (26.5%) ασθενείς. Μονήρη βλάβη είχαν οι 13/19 (68.5%), 8/19 (42%) είχαν μέγιστη βλάβη >5cm, 2/19 (10.5%) είχαν διήθηση της πυλαίας, ενώ 8/19 (42%) ήταν σε συστηματική επιτήρηση για ΗΚΚ. Θεραπεία για ΧΗC (DAAs/PegIFN+RBV) έλαβαν οι 15/19 (79%) με συνολικό SVR 63%. Συνολικά 14/19 (73.5%) έλαβαν θεραπεία για ΗΚΚ [τοπικό-περιοχική οι 2/14 (14.5%), συστηματική 1/14 (7%) και συνδυασμό αυτών οι 11/14 (78.5%)]. Η μέση επιβίωση προσδιορίστηκε στους 23.6 (2-96) μήνες. Η θεραπεία του ΗΚΚ ήταν ο μόνος παράγοντας σχετιζόμενος με την επιβίωση σύμφωνα με το μοντέλο Cox proportional hazard (HR: 23.8, 95% CI: 1.34-425, p=0.0309) (εικόνα 1).

Συμπέρασμα: Η θεραπεία του ΗΚΚ βάση BCLC και όχι της ΧΗC (ανεξάρτητα από την επίτευξη SVR), έχει σημαντική επίδραση στην επιβίωση των ασθενών με ΗΚΚ και ΧΗC.

Εικόνα 1: Καμπύλη επιβίωσης ανάλογα με τη θεραπεία ή όχι του ΗΚΚ

 

  • 3 προβολές
Abstract ID
AA-041

Συγγραφέας