ΕΙΚΟΝΑ ΗΠΑΤΙΚΩΝ ΨΕΥΔΟΟΓΚΩΝ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ: ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

Εισαγωγή: Η αλκοολική ηπατίτιδα (AH) αποτελεί τη σοβαρότερη των εκδηλώσεων της αλκοολικής ηπατοπάθειας. Η διάγνωση είναι κατά κανόνα κλινική, ενίοτε ωστόσο μπορεί να είναι δυσχερής, δεδομένου ότι απουσιάζει κάποιος παθογνωμονικός δείκτης.

Σκοπός: Παρουσιάζουμε περίπτωση ΑΗ με άτυπη απεικονιστική παρουσίαση, μιμούμενη νεοπλασματική νόσο του ήπατος.

Μέθοδοι: Γυναίκα 49 ετών προσήλθε λόγω ίκτερου και καταβολής από μηνός. Από το ιστορικό της ανέφερε ταχυαρρυθμία και λήψη β-αναστολέα, ενώ παραδέχτηκε κατάχρηση αλκοόλ από τριετίας (40-100 gr/ημέρα). Ήταν απύρετη, ενώ στην αντικειμενική εξέταση παρουσίαζε ίκτερο, ηπατομεγαλία και οιδήματα κάτω άκρων. Ο εργαστηριακός έλεγχος ανέδειξε λευκοκυττάρωση (20890/μl) και αύξηση της CRP (4.1 mg/l, ΦΤ<0.5), της χολερυθρίνης (T-Bil=8.09 mg/dL) και των ηπατικών ενζύμων (SGOT=282, SGPT=58, γGT=244 και ALP=534 IU/L), καθώς επίσης μεγαλοβλαστική αναιμία (Hb=6.9%, MCV=127.8 fl) και θρομβοπενία (84000/μl).

Αποτελέσματα: Το υπερηχογράφημα ανέδειξε ηπατομεγαλία με έντονα ανομοιογενές παρέγχυμα, θέτοντας την υπόνοια χωροκατακτητικής εξεργασίας. Η αξονική τομογραφία με iv σκιαγραφικόεπιβεβαίωσε την παρουσία πολλαπλών υπόπυκνων περιοχών που θα μπορούσαν να αφορούν σε μεταστατικό καρκίνο ή απεικονιστικά άτυπο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, ενώ επίσης ανέδειξε σπληνομεγαλία, ήπια διάταση της πυλαίας φλέβας και παράπλευρο δίκτυο. Ο περαιτέρω εργαστηριακός έλεγχος συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου για ιογενείς ηπατίτιδες και άλλους ηπατοτρόπους ιούς, αυτοαντισώματα, ποσοτικό προσδιορισμό ανοσοσφαιρινών και καρκινικούς δείκτες δεν αποκάλυψε αξιοσημείωτα ευρήματα. Λόγω της υποψίας νεοπλάσματος, διενεργήθηκαν 18F-FDG PET/CT και MRI, οι οποίες ωστόσο δεν επισήμαναν ύποπτες εστιακές βλάβες, καθώς επίσης και υπερηχογραφικά-καθοδηγούμενη βιοψία ευμεγέθους (3εκ) εστιακής αλλοίωσης στον αριστερό ηπατικό λοβό. Τα ιστολογικά ευρήματα ήταν συμβατά με τη διάγνωση ΑΗ σε έδαφος αλκοολικής κίρρωσης, ενώ αποκλείστηκε το ενδεχόμενο κακοήθειας. Η ασθενής άρχισε να παρουσιάζει σταδιακή μείωση της χολερυθρίνης από την 21^η ημέρα νοσηλείας και εξήλθε την 45^η ημέρα σε βελτιωμένη κλινικοεργαστηριακή κατάσταση.

Συμπεράσματα: Σε σπάνιες περιπτώσεις, η ΑΗ δύναται να μιμηθεί νεοπλασματική νόσο του ήπατος στο υπερηχογράφημα και στην αξονική τομογραφία. Το ενδεχόμενο αυτό χρήζει της προσοχής των κλινικών προκειμένου να αποφευχθούν διαφοροδιαγνωστικές αστοχίες.