ΑΣΘΕΝΗΣ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ SARS-COV-2

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Αν και η λοίμωξη από τον SARS-CoV-2 εμφανίζεται συχνότερα με συμπτώματα από το αναπνευστικό, το 50% των νοσηλευόμενων ασθενών εμφανίζει ηπατική βλάβη. Η ηπατική συμμετοχή ποικίλλει από ήπια διαταραχή της ηπατικής βιοχημείας ως και την εμφάνιση ηπατικής ανεπάρκειας, κυρίως σε ασθενείς με προϋπάρχουσα ηπατική νόσο. Η εμφάνιση οξείας ηπατίτιδας ως κύρια εκδήλωση της νόσου COVID-19 αποτελεί σπάνιο φαινόμενο στη διεθνή βιβλιογραφία.

ΣΚΟΠΟΣ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Η παρουσίαση ασθενή με οξεία ηπατίτιδα στο πλαίσιο λοίμωξης από SARS-COV-2, που νοσηλεύτηκε στην πτέρυγα COVID-19 της Κλινικής μας. Η διάγνωση έγινε μετά τον εργαστηριακό αποκλεισμό των υπόλοιπων αιτιών οξείας ηπατίτιδας και την κατάλληλη παρακολούθηση της ασθενούς.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Γυναίκα 23 ετών, με ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, υποθυρεοειδισμό και περιορισμένο σκληρόδερμα, εισάγεται στο νοσοκομείο λόγω εμπύρετου ως 39^οC από τετραημέρου έχοντας θετικό μοριακό έλεγχο έναντι του SARS-COV-2 από τότε. Κατά την εισαγωγή, η ασθενής είναι αιμοδυναμικά σταθερή, εμπύρετη, αλλά χωρίς ανάγκη για οξυγονοθεραπεία. Η κλινική εξέταση δεν ανέδειξε κάτι παθολογικό, ενώ στον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστώθηκε μόνο απορρύθμιση των τιμών γλυκόζης. Τη 2^η μέρα νοσηλείας διαπιστώθηκε σοβαρή διαταραχή της ηπατικής βιοχημείας, με πρότυπο ηπατικής βλάβης [AST 964 U/L (Φ.Τ <31), ALT 421 U/L (Φ.Τ <34), LDH 1082 U/L (Φ.Τ <248), ALP 86 U/L (Φ.Τ 30-120), γ-GT 30 U/L (Φ.Τ. <38), ολική χολερυθρίνη 0,8 mg/dL (Φ.Τ 0,3-1,2)], ενώ η ασθενής πρόβαλλε ήπιο άλγος επιγαστρίου χωρίς αντικειμενικά ευρήματα. Πραγματοποιήθηκε CT κοιλίας, που ανέδειξε ευρήματα «οξείας ηπατίτιδας» χωρίς χολολιθίαση και χωρίς παθολογία των αγγείων της κοιλιάς. Ο ιολογικός έλεγχος για ηπατίτιδες Α, Β και C, Epstein-Barr και κυτταρομεγαλοιό ήταν αρνητικός. Ο ποσοτικός προσδιορισμός ανοσοσφαιρινών ήταν φυσιολογικός, ενώ όλα τα σχετιζόμενα με ηπατική νόσο αυτοαντισώματα ήταν αρνητικά. Η ασθενής δεν ανέφερε χρήση αλκοόλ και λήψη φαρμακευτικών ουσιών, πέρα της συνήθους της φαρμακευτικής αγωγής (λεβοθυροξίνη, ασπαρτική ινσουλίνη και ινσουλίνη glargine). Οι τιμές των ηπατικών δεικτών έφτασαν στο μέγιστο την 5^η μέρα νοσηλείας (AST 1648 U/L, ALT 2007 U/L, LDH 1703 U/L), ενώ έπειτα σταδιακά ομαλοποιήθηκαν απολύτως. Η ασθενής απυρέτησε τη 2^η μέρα νοσηλείας, παρέμεινε αιμοδυναμικά και αερομετρικά σταθερή και δεν εμφάνισε κανένα σύμπτωμα από το αναπνευστικό καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας της. Δύο μήνες μετά το εξιτήριό της είναι σε άριστη κλινική κατάσταση με φυσιολογική ηπατική βιοχημεία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η οξεία ηπατίτιδα αποτελεί σπάνια εκδήλωση ηπατικής βλάβης στο πλαίσιο της λοίμωξης από τον SARS-COV-2. Ο κλινικός γιατρός οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν του την οξεία COVID ηπατίτιδα στη διαφορική διάγνωση κάθε μείζονος διαταραχής των ηπατικών ενζύμων σε ασθενείς, που νοσηλεύονται λόγω λοίμωξης από τον SARS-COV-2.