Συνδέοντας τη δια βίου μάθηση με την αγορά εργασίας: το παράδειγμα ενός επιμορφωτικού προγράμματος σε καθηγητές Φυσικής Αγωγής

Η ανάγκη για επιμόρφωση, επικαιροποίηση γνώσεων καθώς και η δια βίου αναζήτησή τους σε ένα διδακτικό αντικείμενο είναι διαχρονική. Παρόλη τη σημαντικότητα των διαδικασιών επιμόρφωσης, έρευνες, οι οποίες εστιάζουν σε επιμορφωτικά προγράμματα, έχουν αναδείξει το γεγονός ότι, πολλές φορές, δεν καλύπτονται οι προσωπικές, κοινωνικές αλλά και επαγγελματικές ανάγκες των επιμορφούμενων (Διαμαντής, 2019). Από την άλλη πλευρά, ένα διδακτικό αντικείμενο είναι και ο ελληνικός παραδοσιακός χορός (ΕΠΧ), ο οποίος αποτελεί κομμάτι του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής (ΦΑ) στην τυπική εκπαίδευση. Επιπλέον, συνιστά διδακτικό και ερευνητικό αντικείμενο στις κατά τόπους Σχολές Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της χώρας (Κουτσούμπα, 2010), όπου η ακαδημαϊκή έρευνα και μελέτη του γνωρίζουν μεγάλη άνθηση. Με βάση τα παραπάνω σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο το επιμορφωτικό πρόγραμμα «Σύγχρονες προσεγγίσεις και δημιουργικότητα στη διδασκαλία του Ελληνικού Παραδοσιακού Χορού: Μορφολογική Μέθοδος Διδασκαλίας» του Κέντρου Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών συνέβαλε στη βελτίωση της θέσης των επιμορφούμενων Καθηγητών ΦΑ στην αγορά εργασίας, μέσα από τις εμπειρίες των ίδιων των συμμετεχόντων σε αυτό. Για τον σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε εθνογραφική έρευνα, υπό τους όρους μιας ψηφιακής εθνογραφίας (Pink et al., 2015), με τρία στάδια τη συλλογή, ανάλυση και ερμηνεία των δεδομένων. Από την ανάλυση των δεδομένων διαπιστώνεται ότι οι επιμορφούμενοι πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο επιμορφωτικό πρόγραμμα εμπλούτισε τις γνώσεις τους πάνω στη διδακτική του ΕΠΧ και ότι η ΜΜΔ, η οποία τους παρείχε ένα διδακτικό «εργαλείο» ανάλυσης και ταξινόμησης της χορευτικής κίνησης, θα ενισχύσει ουσιαστικά τη μελλοντική επαγγελματική τους δραστηριότητα, που είναι η διδασκαλία του ΕΠΧ. Όμως, παρόλη τη διαφαινόμενη πρακτική αξία του ίδιου του επιμορφωτικού προγράμματος, η σύνδεση ολόκληρου του εγχειρήματος με την αγορά εργασίας χρήζει περαιτέρω έρευνας, καθώς σε αυτή υπεισέρχονται καθοριστικά κι άλλοι παράγοντες του εργασιακού συστήματος.Λέξεις-κλειδιά: ελληνικός παραδοσιακός χορός, μορφολογική μέθοδος διδασκαλίας, ψηφιακή εθνογραφία, «ενσώματη» πρακτικήΒιβλιογραφίαΔιαμαντής, Κ. (2019). Επιμόρφωση και αξιοποίηση των ψηφιακών μέσων στην ελληνική δευτεροβάθμια εκπαίδευση του 21ου αιώνα: Δυνατότητες και προκλήσεις (Κωδικός Δημοσίευσης 304304) [Διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης]. Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών (ΕΑΔΔ).Κουτσούμπα, Μ. (2010). Η διδασκαλία του ελληνικού λαϊκού παραδοσιακού χορού στα σύγχρονα εκπαιδευτικά πλαίσια. Στο Η. Δήμας, Β. Τυροβολά, & Μ. Κουτσούμπα (Επιμ.), Ελληνικός παραδοσιακός χορός. Θεωρήσεις για το λόγο, τη γραφή και τη διδασκαλία του (σσ. 17-42). Αθήνα: Ιδίων.Pink, S., Horst, H., Postill, J., Hjorth, L., Lewis, T., & Tacchi, J. (eds.) (2015). Digital ethnography: Principles and practice. London: Sage.