Πνευμονική και Δερματική Σαρκοείδωση κατά τη χορήγηση Aβελουμάμπης: Παρουσίαση περιστατικού

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ ΣΚΟΠΟΣ: Η αβελουμάμπη είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα έναντι του programmed death ligant 1 (anti-PDL1) που εγκρίθηκε το 2017 για την ανοσοθεραπεία του καρκινώματος Merkell, νεφρού και ουροδόχου κύστεως. Η χρήση τους έχει συσχετιστεί με ανοσολογικά-σχετιζόμενες παρενέργειες (Immune-related Αdverse Εvents, IrAEs) όπως σαρκοειδικές αντιδράσεις πνευμόνων και δέρματος που απαιτούν εξοικείωση από τους δερματολόγους/ογκολόγους. ΥΛΙΚΟ & ΜΕΘΟΔΟΣ: Άνδρας ασθενής 59 ετών με καρκίνωμα (Ca) δεξιάς αμυγδαλής από 18μήνου προσήλθε στο δερματολογικό ιατρείο λόγω νεοεμφανιζόμενου ογκιδίου αριστερής μετωπιαίας χώρας. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για Ca και στη συνέχεια έλαβε σισπλατίνη και ακτινοθεραπεία για 3 μήνες και έπειτα αβελουμάμπη (μονοκλωνικό αντίσωμα έναντι PDL1 στα πλαίσια ερευνητικής εγκριτικής μελέτης διάρκειας 1 έτους. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε ασυμπτωματικό, πολυλοβωτό οζίδιο χωρίς επιδερμιδική συμμετοχή, με σκληρή σύσταση, στο χρώμα του δέρματος και μέγιστη διάμετρο 1,5 cm. Σε αξονική τομογραφία θώρακος διαπιστώθηκε, επίσης, αμφοτερόπλευρη διόγκωση πυλαίων λεμφαδένων και μεσοθωρακίου. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ιστολογική εξέταση δέρματος ανέδειξε επιθηλιοειδή μη νεκρωτικά κοκκιώματα χορίου, υποδορίου λίπους συμβατά με τη διάγνωση της δερματικής σαρκοείδωσης. Ιστολογική εξέταση παρατραχειακών λεμφαδένων ήταν επίσης συμβατή με πνευμονική σαρκοείδωση (ΙrAE). Ο ασθενής έλαβε τοπικά και ενδοβλαβικά κορτικοστεροειδή με πλήρη υποχώρηση της δερματικής αλλοίωσης αλλά υποτροπίασε μετά τη διακοπή τους. Η δερματική και η πνευμονική σαρκοείδωση υποχώρησαν πλήρως μετά τη διακοπή της ανοσοθεραπείας. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η πρόκληση σαρκοείδωσης γενικά μετά από χορήγηση PDL1 αναστολέων υποδηλώνει ότι ο PDL1 ίσως διαδραματίζει κάποιο ρόλο στην παθογένεια της σαρκοείδωσης βάσει και πειραματικών δεδομένων. Ωστόσο, ελάχιστες περιπτώσεις σαρκοειδικών αντιδράσεων έχουν αναφερθεί ειδικά μετά από χορήγηση αβελουμάμπης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η διακοπή του anti-PDL1 δεν είναι πάντα απαραίτητη. Οι σαρκοειδικές βλάβες από το δέρμα ή τους πνεύμονες είναι δυνατόν να υποχωρήσουν τόσο με τη διακοπή της θεραπείας όσο και αυτόματα ή μετά από χορήγηση τοπικών ή συστηματικών κορτικοστεροειδών.