ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ ΣΚΟΠΟΣ: Η βακτηριακή αγγειωμάτωση, αποτελεί είναι μια σπάνια, δυνητικώς συστηματική νόσο που προκαλείται από τους gram-αρνητικούς μικροοοργανισμούς Bartonella henselae ή Bartonella Quintana, συνηθέστερα σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς. Εκτός από το δέρμα, βλάβες μπορεί να αναπτυχθούν σε βλεννογόνους, ενώ είναι πιθανή η συνύπαρξη σπλαχνικής ή οστικής συμμετοχής. ΥΛΙΚΟ & ΜΕΘΟΔΟΣ: Άνδρας ασθενής ηλικίας 64 ετών προσήλθε λόγω μιας ταχέως αναπτυσσόμενης ασυμπτωματικής μάζας επί της θέσεως παλιάς χειρουργικής ουλής στην αριστερή άκρα χείρα από 8μήνου. Το ατομικό του ιστορικό περιελάμβανε μεταμόσχευση νεφρού 9 μήνες νωρίτερα και έκτοτε λάμβανε ανοσοκατασταλτική φαρμακευτική αγωγή με τακρόλιμους, μεθυλπρεδνιζολόνη και μυκοφαινολικό οξύ. Η βλάβη εμφανίστηκε 1 μήνα μετά τη μεταμόσχευση, λίγες ημέρες μετά από μικροτραυματισμό κατά τον καθαρισμό ωμού κρέατος. Κατά την φυσική εξέταση διαπιστώθηκε η ύπαρξη ευμεγέθους (4x9 εκατοστά), εξωφυτικής, δύσοσμης, ερυθροϊώδους μάζας με κιτρινόχρωες εφελκίδες στη ραχιαία επιφάνεια του αριστερού δείκτη με επέκταση στην άκρα χείρα. Ο ασθενής ήταν απύρετος, χωρίς ψηλαφητούς λεμφαδένες και η λοιπή φυσική του εξέταση ήταν κατά φύσιν. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο εργαστηριακός έλεγχος συμπεριλαμβανομένων των αντισωμάτων Leishmania ήταν αρνητικός ή εντός φυσιολογικών ορίων. Το τεστ Mantoux ήταν αρνητικό. Η ολοσωματική CT καθώς και οι ακτινογραφίες και η MRI του προσβεβλημένου άκρου δεν αποκάλυψαν παθολογικά ευρήματα. Οι καλλιέργειες ιστού καθώς και οι χρώσεις Gram, Ziehl-Neelsen και PAS ήταν αρνητικές για μυκοβακτήρια και μύκητες, και θετικές για Enterococcus faecalis, Citrobacter spp και Pseudomonas Aeruginosa, που θεωρήθηκαν βακτηριακή επιμόλυνση. Η ιστοπαθολογική εξέταση της βλάβης ήταν ενδεικτική βακτηριακής αγγειωμάτωσης, ενώ το αποτέλεσμα επιβεβαιώθηκε με χρώση Warthin-starry. Ο ασθενής εμφάνισε πλήρη ανταπόκριση στη θεραπεία με δοξυκυκλίνη 100 mg b.i.d για 60 ημέρες και τοπικά κρέμα imiquimod 5% κάθε δεύτερη μέρα για 75 ημέρες. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η βακτηριακή αγγειωμάτωση είναι ιάσιμη νόσος, ωστόσο μπορεί να καταστεί απειλητική για τη ζωή εάν δεν διαγνωστεί και αντιμετωπισθεί άμεσα. Ο συνδυασμός μακρολίδης και δοξυκυκλίνης έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε μεταμοσχευθέντες ασθενείς, ωστόσο η δοξυκυκλίνη προτιμάται λόγω λιγότερων αλληλεπιδράσεων με άλλα φάρμακα.

Abstract ID
13

Συγγραφέας