Εκτεταμένο φαρμακευτικό λειχηνοειδές εξάνθημα μετά από χορήγηση τριμεμπουτίνης

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ ΣΚΟΠΟΣ. Τα λειχηνοειδή φαρμακευτικά εξανθήματα αποτελούν αντιδράσεις υπερευαισθησίας τύπου 4. Εμφανίζονται μετά από δύο εβδομάδες, έως και ένα χρόνο από την έναρξη του φαρμάκου,γεγονός που εξαρτάται από την κατηγορία και τη δοσολογία του.Πολλά φάρμακα έχουν ενοχοποιηθεί για την πρόκληση λειχηνοειδών εξανθημάτων, όχι όμως η τριμεμπουτίνη, ένα σπασμολυτικό που ρυθμίζει την εντερική κινητικότητα σε περίπτωση ατονίας. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ. Παρουσιάζουμε περίπτωση ανδρός 50 ετών, με ατομικό αναμνηστικό γαστροοισοφαγικής παλνιδρόμησης (ΓΟΠ) για την οποία ελάμβανε τριμεμπουτίνη 300mg μία φορά την ημέρα εδώ και τρεις μήνες, ο οποίος εμφάνισε λειχηνοειδές εξάνθημα στα άνω και κάτω άκρα αλλά και στον κορμό τέσσερις εβδομάδες μετά την έναρξη της τριμεμπουτίνης. Το ατομικό του αναμνηστικό ήταν ελεύθερο χωρίς τη λήψη άλλων φαρμάκων. Η κλινική εξέταση ανέδειξε πολυγωνικές , ερυθροιώδεις, στίλβουσες, κνησμώδεις βλατίδες στις καμπτικές επιφάνειες των άνω και κάτω άκρων και στον κορμό. Ο στοματικός βλεννογόνος και οι όνυχες ήταν φυσιολογικοί. Το εξάνθημα κλινικά προσομοίαζε με εκείνο του ομαλού λειχήνα. Ελήφθη δερματική βιοψία από τις βλάβες και η ιστολογική εξέτασε ανέδειξε διάμεση λειχηνοειδή δερματίτιδα, ακράτεια μελανίνης με ύπαρξη μελανοφάγων στο χόριο, ηωσινόφιλα και λεμφοκυτταρικό διήθημα στο θηλώδες χόριο, ευρήματα συμβατά με λειχηνοειδές φαρμακευτικό εξάνθημα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Με βάση τα κλινικά και ιστολογικά χαρακτηριστικά ετέθη η διάγνωση του φαρμακευτικού λειχηνοειδούς εξανθήματος. Συνεστήθη διακοπή της θεραπείας με τριμεμπουτίνη και συνταγογραφήθηκε τοπική θεραπεία με προπιονική κλομπεταζόλη 0.05% w/v δύο φορές την ημέρα για δύο εβδομάδες. Μετά από τέσσερις εβδομάδες το εξάνθημα υφέθη πλήρως. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Πολλά φάρμακα έχουν ενοχοποιηθεί για την πρόκληση λειχηνοειδών εξανθημάτων, ανάμεσα στα οποία και οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (ΑΜΕΑ) και τα θειαζιδικά διουρητικά, όχι όμως η τριμεμπουτίνη. Υποψία της διάγνωσης θα πρέπει να τίθεται ,όταν υπάρχει ιστορικό λήψης κάποιου φαρμάκου κατά το πρόσφατο παρελθόν της εμφάνισης του εξανθήματος. Η διακοπή του με επακόλουθη ύφεση του εξανθήματος επιβεβαιώνει τη διάγνωση και αποτελεί την καταλληλότερη θεραπευτική προσέγγιση.