Σακχαρώδης Διαβήτης και Δέρμα: Ανασκόπηση με αφορμή ένα κλινικό περιστατικό

ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ ΣΚΟΠΟΣ: Ο Σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί συχνή διαταραχή του μεταβολισμού και προκαλεί πολυσυστηματικές αλλοιώσεις σε αιμοφόρα αγγεία, οφθαλμούς, νεφρούς, νευρικό σύστημα, δέρμα. 1/3 των ασθενών με ΣΔ παρουσιάζουν δερματικές εκδηλώσεις, οι οποίες είτε οφείλονται είτε επιδεινώνονται από τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. ΥΛΙΚΟ & ΜΕΘΟΔΟΣ: Γυναίκα 45 ετών προσέρχεται στο εξωτερικό δερματολογικό ιατρείο αιτιώμενη επώδυνο ρωγμώδες έκζεμα πελμάτων από 5μήνου, που ελάχιστα βελτιώνεται με μαλακτικά,τοπικά κορτικοστεροειδή και επουλωτικά σκευάσματα.Το ατομικό ιστορικό της περιλαμβάνει θυρεοειδίτιδα Hashimoto, χρόνια πολυαρθρίτιδα για την οποία παρακολουθείται- διερευνάται από ρευματολόγο, παχυσαρκία και κατάθλιψη. Κατά την κλινική εξέταση παρατηρούνται δύο διαφορετικές κλινικές εικόνες: 1) υπερκερατωσικό ρωγμώδες έκζεμα πελμάτων και 2) ασυμπτωματικές ερυθηματοεφελκιδώδεις πλάκες, μικρά έλκη και μελαγχρωματικές περιοχές διάσπαρτα στις κνήμες κ τη ραχιαία επιφάνεια άκρων ποδών, εικόνα κλινικά συμβατή με διατιτραίνουσα δερματοπάθεια. Η ασθενής αναφέρει μη επούλωση του εξανθήματος εδώ και 4 μήνες, με επίμονες βλάβες και συνεχή εμφάνιση νέων. Αποστέλλεται εργαστηριακός έλεγχος (γενική αίματος, βιοχημικός, HbA1c), ενώ η ασθενής αναφέρει εκτός φυσιολογικών ορίων τιμές σακχάρου αίματος τον τελευταίο χρόνο, χωρίς περεταίρω διερεύνηση. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν HbA1c 8,1 και παραπέμπεται σε ενδοκρινολόγο. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 1½ μήνα μετά, και αφού λαμβάνει πλέον αντιδιαβητική αγωγή, το κνημιαίο εξάνθημα έχει υποχωρήσει και παραμένουν μόνο περιοχές μεταφλεγμονώδους υπερμελάγχρωσης μετά την επούλωση.Το ρωγμώδες έκζεμα επιμένει και χορηγείται από του στόματος ασιτρετίνη με καλή ανταπόκριση. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι δερματικές εκδηλώσεις του ΣΔ εμφανίζουν μεγάλη ποικιλομορφία( διαβητική δερματοπάθεια, μικροαγγειοπάθεια, ερύθημα ως ερυσίπελας, υγρή γάγγραινα του ποδιού, νευροπαθητικά έλκη, συχνές βακτηριακές, ιογενείς, μυκητιασικές λοιμώξεις, μελανίζουσα ακάνθωση, λιποειδική νεκροβίωση, δακτυλιοειδές κοκκίωμα, ξανθώματα, μαλθακά ινώματα, διατιτραίνουσες δερματοπάθειες, πομφολύγωση, σκληροίδημα Buschke κα). Συχνά αποτελούν αρχικά σημεία εμφάνισης- αδιάγνωστου- ΣΔ, του οποίου η ρύθμιση επιφέρει την βελτίωση ή ακόμα κ την ίαση του εξανθήματος.Η αναγνώριση αυτών των κλινικών εικόνων από τον δερματολόγο είναι καθοριστική για την έγκαιρη διάγνωση και έναρξη της θεραπείας σε συνεργασία με τις λοιπές εμπλεκόμενες ειδικότητες.